Positief

Ik weet nog toen ik de eerste haalde. Dat deed ik in Hardenberg, want ik wilde niet dat de mensen in Dedemsvaart het wisten. In het geheim stond ik bij de drogist en ik zei zo gewoon mogelijk dat ik er eentje wilde. 

Eenmaal thuis heb ik ontzettend vaak de gebruiksaanwijzing doorgelezen. Wat een gedoe! Als eerste moest ik al wennen aan de woorden positief en negatief. Mijn gedachten gingen met me aan de haal. Want wat voor mij positief is, kan voor iemand anders juist als negatief worden opgevat en die heeft dan juist een rotgevoel bij een positieve uitslag. Stap voor stap voerde ik alles uit en toen kwam het wachten. De controlestreep was in elk geval gelukt: die stond er. Ik legde hem weg zodat ik niet de hele tijd de test kon zien liggen. Na een kwartier was het dan zover: ik mocht van mezelf de uitslag bekijken. Die was positief! Mijn man was helemaal in de wolken en ook ik was dolblij: dit was wat we graag wilden. De hele dag controleerde ik of de streepjes inderdaad zo duidelijk bleven. Dat was het geval: ik was hartstikke zwanger. Die test zag ik weer voor me toen ik laatst een Coronazelftest deed. Waar ik weer de gebruiksaanwijzing van doorlas. Mijn gedachten gingen met me aan de haal: in dit geval is een positieve uitslag juist negatief en je bent dus blij als je een negatieve uitslag krijgt. Weer een controlestreep, weer een kwartier wachten. Een negatieve uitslag: gelukkig, dat was positief nieuws. Ik bedacht me dat de generatie van nu die spanning van een zelftest waarschijnlijk niet meer zo zal beleven als wij destijds. Ze hebben al zo vaak een test gedaan dat ze geen gebruiksaanwijzing hoeven te lezen en gelijk weten dat één streepje de controlestreep is. Dat is dan weer het positieve ervan.

Karin van Dijk