Van schuur naar podium: Het Verhaal van The Lightnings

Een paar jonge jongens die graag gitaar speelden en wat liedjes zongen. Ze kwamen op het idee om wat vaker samen te oefenen. Een elektrische gitaar was nog op te brengen maar versterkers? Dat was nog niet haalbaar. Maar, als je oude radio’s had en je plugde de gitaar in op het punt waar normaal de pick-up werd aangesloten dan stond je verbaasd hoeveel geluid er uitkwam. En zo begon een enthousiast groepje jongelui, eerst thuis in een schuur en wat later in de ruimte van een bouwbedrijf in Mariënberg. Ze bedachten als naam ‘The Lightnings’. Dan hebben we het over de 60er jaren. Onlangs ontmoetten ze elkaar weer zo’n 50 jaar nadat ze gestopt waren.

Favorieten waren voor hen toen vooral: Buddy Holly, Cliff Richard, The Shadows, The Spotnicks, Everly Brothers, The Scorpions.

De bandleden hoorden dat de muziekvereniging Crescendo in Ommen een erg goede, jonge drummer had. Dus op naar Ommen en ja hoor, de band was compleet:

in volgorde van links naar rechts: basgitarist Dick Dalhuisen, zanger Gerrit Jan Potgieter, drummer Rudy van der Heide, Sologitarist Bertus Hofsink en slaggitarist Seine Hofsink.

Terwijl de jaren voorbij vlogen, beleefden ze hun hoogtijdagen met optredens door het hele gebied,. . Een van de leden had nog een krantenbericht uit die tijd.

Een krantenartikel. 

Maar zoals dat vaak gaat, veranderden omstandigheden en verplichtingen en kwam er een einde aan hun muzikale avontuur. Decennia gingen voorbij, maar de herinneringen aan die gouden tijd bleven levendig in hun harten.

Tot op een dag, toen het toeval hen weer samenbracht. Twee oud-bandleden ontmoetten elkaar en het idee van een reünie werd geboren. En zo geschiedde het, een langverwachte bijeenkomst waar oude vrienden herenigd werden en verhalen werden gedeeld alsof de tijd had stilgestaan. Gelach vulde de ruimte terwijl ze terugdachten aan hun gloriedagen.

Als een eerbetoon aan het verleden, poseerden ze voor een foto in dezelfde opstelling als vroeger, hoewel de tijd zijn sporen had achtergelaten. 

Bijschrift - Credit

En terwijl ze elkaar beloofden elkaar snel weer te zien, beseften ze dat de tijd kostbaar was, vooral nu de gemiddelde leeftijd boven de zeventig lag. Maar de muziek en de herinneringen zouden voor altijd blijven bestaan, als een blijvende herinnering aan de tijd van toen.