Moed moet

De zomer nadert zijn einde, hoewel je dat vanwege het weer deze week niet zou zeggen. Maar het zomerreces is nu wel voorbij: de meeste mensen zijn alweer even aan het werk, de laatste scholen hebben hun leerlingen afgelopen maandag weer begroet en 5 september is ook de gemeenteraad weer begonnen met vergaderen. Reces (of vakantieperiode) is bedoeld om even afstand te nemen en uit te rusten. Voor de meeste lokale politici zal dat wel gelukt zijn. Landelijk gezien zal de rustperiode korter zijn geweest dan van tevoren gedacht. Dat heeft natuurlijk alles te maken met de val van het kabinet en daardoor de voorbereidingen voor de Tweede Kamerverkiezingen op 22 november. Kieslijsten moeten worden samengesteld, verkiezingsprogramma’s moeten worden geschreven, gewenste media-aandacht moet worden ingepland en ook op ongewenste media-aandacht moet men zijn voorbereid.

Voor de één zal de val van het kabinet een teleurstelling zijn geweest, voor de ander juist een opluchting. Eén ding is zeker: het biedt de mogelijkheid nu echt werk te maken van politiek en beleid op inhoud, lange termijn en meer vertrouwen, in plaats van “de poppetjes”, waan van de dag en veel wantrouwen. We horen bijna alle partijen (de ChristenUnie niet uitgezonderd) daar al dingen over roepen, vooral als het gaat over zaken als bestuurscultuur, bestaanszekerheid en het klimaat. Het betekent niet dat vanaf 23 november 2023 alles ineens anders is. Los van de formatieperiode die op de verkiezingen volgt (en hopelijk niet zo lang duurt als de vorige) heeft een nieuw kabinet tijd nodig om de bordjes om te hangen.

De kans dat we daar als samenleving in slagen, is nu misschien wel groter dan ooit. We zien behoorlijk wat “oude gezichten” uit de Tweede Kamer vertrekken en “nieuwe gezichten” aantreden. Dat schept hoop en dat is nodig. Want we zien aan de andere kant ook nieuwe partijen met ineens verrassend veel oude gezichten, waarvan het maar de vraag is of zij in staat zullen zijn andere, constructieve politiek inhoud te geven. Daar is innerlijke motivatie en moed voor nodig. Het vraagt ook innerlijke motivatie en moed van ons als kiezers. Als we beter beleid wensen, zijn we bereid kortetermijnoplossingen in te wisselen voor langetermijnperspectief. Als we de ander gunnen wat wij onszelf gunnen, zijn we bereid te delen. En als we een veilige en gezonde wereld voor onze kinderen en kleinkinderen willen, is klimaat meer dan een veelgebruikt woord. Dat zal met vallen en opstaan gaan, maar dat doen we dan samen, want “ik kan nooit zonder wij”. De ChristenUnie gelooft erin.

Simone Hof

fractievoorzitter ChristenUnie Hardenberg