Je hele leven omarmd

Omarmen is het thema van deze kerstbijlage. Eigenlijk word je als mens je hele leven omarmt. De ene persoon iets minder dan de andere. Word je bijvoorbeeld jong wees dan mis je het omarmen van je ‘eigen’ ouders.

Als baby word je omarmt door veel mensen. Iedereen wil je fysiek omarmen. “Altijd ‘schattig’ baby’s’’. De eerste levensjaren word je omarmt door je familie en kennissen van je ouders. En wanneer je naar de opvang gaat word je omarmt door mensen van de opvang. Hoe verder je in je levensloop komt, door hoe meer mensen je wordt omarmt als persoon. Je wordt lid van een sportvereniging etc. Bij vele verenigingen kom je in een ‘warm’ bad. Je komt met steeds meer mensen in aanraking. 

Omarmen is een deel van je leven. Soms denk je wie zou ik willen omarmen. In je jeugd wil je alle leuke jongens en meisjes wel omarmen. Maar als iemand is overleden denk je vaak, kon ik de dierbare nog maar omarmen. Een ouder, maakt niet uit hoe oud jezelf bent of hoe oud zij is, omarmt je en beschermt je. We weten allemaal dat er situaties zijn waarin het anders is… We hopen dat er dan andere mensen zijn die de kinderen omarmen. 

Dat je als kind wordt omarmt gebeurt tot een bepaalde leeftijd. Want dan komt het moment dat je je ouders moet omarmen en beschermen. Ze zijn afhankelijk van jou als kind. De rollen worden omgedraaid. 

De coronatijd is voor iedereen een moeilijke tijd. Niemand kan je omarmen. En voor sommige mensen is fysiek contact heel belangrijk. Ik denk aan de eerste coronaperiode, de ouderen in het verpleeghuis, die helemaal opgesloten waren. 

Dit heb ik van nabij meegemaakt. Mijn moeder werd verpleegd in een verpleeghuis. Ze woonde er nog maar een maand toen Corona uitbrak. Ze woonde op een ‘gesloten’ afdeling omdat ze dan minder alleen was en ze had dementie in een beginstadium. Je kon niet bij haar op bezoek. Of een tijdje kon er maar één persoon op bezoek. Een ellendige tijd. Ze was alleen. Ze zag ons af en toe voor een raam. Of we hadden een gesprek door een microfoon. Een gesprek kon je het niet noemen want door de dementie vroeg ze alleen hoe is het? En verder kwam ze niet. Dat ze ons zag was al voldoende voor een glimlach. Toch omarmden we haar, maar wel op afstand.

In deze periode besef je, dat wij niet alleen een familie voor haar zijn. Maar dat de mensen in de zorg een soort van familie zijn voor haar. Ze werd door de mensen in de zorg omarmd. De mensen in een verpleeghuis leven met elkaar in één woning. Dus de mensen van de zorg zijn voor hen familie. Mijn moeder was vaak bang als we weggingen. Maar telkens waren er weer de mensen van de zorg voor haar die haar op haar gemak stelden en haar de liefde gaven. Sinds deze tijd heb ik nog meer respect gekregen voor de mensen in de zorg.

Omarmen hoort bij het hele leven. Ook aan het einde van je leven zijn er de mensen van de uitvaartzorg die de nabestaanden omarmen. Een uitvaartverzorger zorgt ervoor dat je op een waardige manier afscheid kan nemen van je dierbare die je je hele leven hebt omarmt.

Loslaten… en herinneringen omarmen

Door Grietje Grendelman