Eieren kopen

Ik ging een paar weken terug eieren kopen bij mijn buurman. Normaal gesproken een klusje van niets maar nu was ik meer dan een uur weg. Mijn kinderen werden bijna ongerust. “Waar was je”, vroegen ze. “Eitjes halen maar ik kwam M. tegen.” De overbuurman had mee aangeklampt en gevraagd naar wat ik er van vond. Hij hoefde daarbij niet uit te leggen wat hij bedoelde. Vlak daarvoor was bekend gemaakt dat Schuinesloot, het dorp waar ik woon, opvang ging bieden aan Oekraïense vluchtelingen. Het is denk ik bekend wat er is gebeurd, en welke effecten dat tot nu toe had. Wat ik zag bij mijn buurman, maar ook bij anderen die ik de afgelopen tijd sprak, was een grote betrokkenheid. Vol vuur vertelden mijn dorpsgenoten dat ze helemaal niet tegen de opvang waren van de Oekraïners. “We hadden er wel honderd kunnen opvangen. We laten niemand in de kou staan!” En zo ken ik Schuinesloot; zo ken ik Hardenberg. We zijn wellicht wat ruw om de randjes maar puntje bij paaltje helpen we elkaar. “Wat is dan het probleem?”, vroeg ik. Ze waren overvallen. Het was al besloten – waar, hoeveel en hoe lang. “En we vrezen dat daarna het niet is afgelopen. En kijk eens naar de locatie, dat kan toch niet?”

Ik wil niet te diep ingaan op deze discussie maar ik kaart het nu aan omdat ik denk dat hier wat gebeurt waar we van zouden moeten leren. Ikzelf ook, en onze bestuurders en onze inwoners. Iedere keer als er een grote ingreep in de samenleving op stapel staat, als een buurt zich geconfronteerd ziet met een keuze van de overheid, iedere keer is er een felle tegenstand, soms met rechtszaken en uitval door ziekte van omwonenden tot gevolg. En we bewandelen ook steeds hetzelfde pad. We kijken eerst eens rustig door de gemeente naar een geschikte locatie; we kiezen een geschikte locatie door middel van een aantal harde criteria en melden onze inwoners: “hier komt een nieuw plan.” Buurtbewoners geschokt, kan dat niet anders, hoe zit het met onze rust, onze veiligheid, onze gezondheid? Vragen, onzekerheden en onrust.

En dan vraag je de inwoners die het betreft: bent u dan tegen? Nee natuurlijk niet! Maar waarom ben ik niet betrokken geweest? Goede vraag. Hebben we niet een overheid om beslissingen te nemen, ook al impopulair? Misschien maar moet de overheid niet meer een gids zijn die de samenleving helpt om zelf keuzes te maken, die keuzes samen verder te ontwikkelen tot een mooi plan en dan gezamenlijk de vruchten plukken. Ga eens wat eerder naar je samenleving, met een vraag. Bijvoorbeeld: we moeten in de komende tijd misschien wel honderd Oekraïners opvangen. Hoe gaan we dit doen Hardenberg? Ik denk dat dan echt de ware aard van onze gemeente gezien wordt: ruw om de randjes misschien maar een hele zachte binnenkant.

Jacco Rodermond, D66