Zichtbaar

Deze week werd ik er weer aan herinnerd. De keren dat ik de personeelskamer in moest en om aandacht vroeg. “Mannen”, begon ik dan. De gezichten die naar mij toe gewend waren. De strakke koppen. Het waren de keren dat ik vertelde over een collega die asbestkanker had. In de technische afdelingen, motorvoertuigen, bouw, machinebankwerkers, elk jaar wel een of twee. 

Ze kenden allemaal het gevaar, maar hadden daar in hun jeugd niet bij stil gestaan of het werd onvoldoende erkend. Asbestkanker is een sluipmoordenaar. Het duurt soms wel 40 jaar voordat het zich openbaart. In de krant stond deze week dat de mensen in Vroomshoop nogal laconiek reageerden op het feit dat hun straat, tuin of hun auto met asbest bezaaid lag. Het werd gelukkig opgeruimd en de kans dat er dan slachtoffers vallen is gering, dankzij dit adequaat optreden. 

Ook onzichtbaar is het landbouwgif dat tegenwoordig effectiever is dan vroeger en in verschillende samenstellingen gebruikt worden. Terecht zegt de landbouwsector dat elk middel apart getest is, maar wie test de combinatie. Er zijn artsen die erop wijzen dat ook dit pas op lange termijn zichtbaar is, net als asbest, na 30/40 jaar. 

De proefdieren leven in ieder geval niet lang genoeg om het verband duidelijk te kunnen aantonen, maar is het er dan ook niet? 

Iets wat onzichtbaar is kan wel bestaan en zelfs grote waarde hebben. Liefde, vriendschap, heimwee, verlangen, en gezondheid. Allemaal begrippen die ons leven inhoud geven en waarde, maar je kunt het niet kopen of verkopen, je kunt het niet oppakken of opbergen, je kunt het niet tekenen of uitwissen. Je kunt het wel koesteren door er voorzichtig mee om te springen en te beseffen dat geld alleen niet gelukkig maakt. Dat het soms zelfs beter is om voor zichtbaar duurdere oplossingen te kiezen teneinde het onzichtbare te beschermen. In Vroomshoop werden in ieder geval kosten nog moeite gespaard, dat is fijn en in mijn ogen heel verstandig. 

Column Op het Twente’randje’ wordt verzorgd door Erik Schutmaat, Anneke Beukers en Klaas Dragt