Werkzaamheden wijkagent

wo 14 oktober 2020 Politie aan het woord

Mensen vragen zich vaak af waar wij ons als wijkagenten nou voornamelijk mee bezig houden. Terwijl ik dit typ zit ik al de hele dag achter de computer, niet mijn hobby, mogen jullie gerust weten. Maar ook dat hoort erbij. Vandaag heb ik voornamelijk overleg gehad met de netwerkpartners. En ook bij ons gaat dat via de computer in verband met de corona. Nog liever vandaag als morgen mag daar een eind aan komen want in persoon werkt toch tien keer beter. Maar ja, niet klaag’n maar draag’n. En waar overleggen we dan vooral over. Mijn eerste overleg ging over verwarde personen. Ondanks dat het geen politietaak is zijn wij hier heel veel tijd aan kwijt. We zien mensen die de grip op hun eigen leven kwijtgeraakt zijn maar dit zelf niet meer op de rit kunnen krijgen. We komen dan in de hulpverlening terecht maar die moet je zelf wel willen aanvaarden. Wil je dit niet dan moet het afgedwongen worden. En tussen deze twee in zit een ontzettend groot gat met als gevolg gefrustreerde ouders, familieleden, buren, vrienden, burgers (zoals wij dat noemen) etc. Wij zouden dit gat heel graag verkleinen maar dan komt je erachter dat ons landje toch echt heel veel en dan ook echt heel veel regels heeft. De GGD en mijn college Lazeroms hebben hier onlangs een mooi stukje in de Toren over geschreven. Heeft u die gemist, zoek hem eens op zou ik zeggen. Kan van pas komen.

Het tweede en derde overleg wat ik had ging over problemen in de buurt. Dit kan onderling zijn tussen twee naaste buren (hiervoor hebben we inmiddels buurtbemiddeling) maar ook tussen meerdere buren. En wat zijn dan zoal de problemen waar de buurtbewoners zoal tegenaan lopen? Nou dan hebben we het over het klassieke probleem met stip op nummer 1: geluidsoverlast! Waar de één de geheime zender tot 02.00 uur mee blèrt wordt de ander al gierend gek van horen van de stem van onze Jannes. Maar ook het parkeren blijft een dingetje, of laten we het over het scheuren in de straat hebben, hondenpoep of de kleding die iemand draagt. Waant vrogger leup’n ze er nie zo bi-j! Tja, het straatbeeld of de sfeer veranderd nou eenmaal in de loop van de jaren. En dat dit dan lastig is om te accepteren snap ik helemaal. Maar wat ze dan graag zien is dat wij de problemen voor hen oplossen. Ondanks dat we het graag zouden willen maar mensen verander je niet, ook wij als politie niet. Was soms best handig geweest als we het wel konden maar ja, allemaal kloontjes van wijkagent Kelder wordt ook niemand blij van. Daarom een verzoek aan alle mensen in dit kleine overvolle landje: een beter …. begint bij jezelf!

Deze column is geschreven door Marike Kelder, Wijkteam Noord

Deze