Oma

ma 2 januari 2023

Ik houd van positief nieuws.

Mijn ervaring met wiet is niet geweldig. Toen ik in het kader van een soort weddenschap met een van onze jongens jaren geleden - en na toen al meer dan 25 jaar niet te hebben gerookt - een stevige joint over de longen trok, reageerde ik daar zo slecht op dat mijn jongens en vrouw het eng vonden. Goed, dat was dus één keer en niet weer. Maar het hoeft niet alleen maar vervelend spul te zijn. Begrijp me goed: als morgen alle softdrugs, pillen en erger van de aardbodem verdwenen blijken, zal ik luid applaudisseren. Ik hoor nare verhalen over drugsgebruik onder middelbare scholieren van elke kleur en richting in Hardenberg. Ouders let op, er wordt stevig gedeald onder uw kinderen.

Dat gezegd, het kan ook anders uitpakken. Toen één van onze jongens (naam bekend bij de auteur) ingeschreven aan de Rijksuniversiteit te Groningen, aldaar het begrip jong-zijn onderzocht en in dat kader af en toe een geestverruimend snuifje cannabis niet versmaadde, vatte hij een mooi plan op. Met een van zijn kamergenoten zou hij een verjaardag in diens familiekring ergens op de Veluwe bijwonen. 

Maar wat breng je als arme student naar zo'n feestje mee?

´We bakken een spacecake!´

Zo gezegd, zo gedaan. Het baksel werd ingepakt, vervoerd en uitgedeeld, zonder dat de heren tekst en toelichting gaven bij de ingrediënten van hun geschenk. Zo at een zich van niets bewuste, degelijke Veluwse familie, inclusief ooms, tantes en een oma zich outer space binnen De effecten vielen mee. Ja, het werd ronduit gezellig, maar meer was er niet aan de hand.

Tot een paar dagen later de oma van de kamergenoot opbelde. ´Dag XXX (ook deze naam bekend bij de auteur) met oma. Hebben jullie het recept van die cake?´

´

Dag oma, uh.. ja. Hoezo?

´Nou,´ sprak oma, ´ik weet niet wat daar in zat, maar ik heb in geen jaren zo lekker geslapen als na die cake van jullie!´