Ziekenhuis

ma 3 oktober 2022

Op 21 september mocht ik aanwezig zijn bij de officiële opening van het Saxenburgh Medisch Centrum. Wat een prachtige parel in ons mooie Vechtdal, eentje waar we heel erg blij mee mogen zijn. Zeker in deze tijd waarin de landelijke politiek steeds meer stuurt op centralisatie van zorg is het bijzonder dat wij hier een ziekenhuis hebben. En een bijzonder ziekenhuis is het.

Als beginnend fysiotherapeut had ik bijna 40 jaar geleden mijn eerste echte baan in ons ziekenhuis, want zo voelde dat. Het was indertijd een heel overzichtelijk ziekenhuis waar even snel geteld 18 specialisten werkten. Ik kan ze zo plaatsen in de 4 lagen die het beddenhuis telde. Door de intimiteit van het ziekenhuis was ook iedereen erg goed toegankelijk. Overleg was altijd mogelijk, we zaten allemaal samen in de kantine, wisten veel van elkaar en van de patiënten. Heel het ziekenhuis leefde mee als er een jong iemand overleed, we deelden lief en leed. Dat had als groot voordeel dat patiënten gezien werden als mensen, de kleinschaligheid gaf verbondenheid. Ik heb daar ook veel kunnen leren, want de chirurgen gaven mij de mogelijkheid om mee te kijken bij voor mij interessante heup-, en knieoperaties. De CT-scan was net geïntroduceerd in Nederland en de neurologen waren verrukt over deze prachtige techniek en lieten ons meekijken bij de beelden. Vaak als een soort klinische les waarin ze ook naar onze mening vroegen, prachtig en boeiend. Wat een geweldige kans kreeg ik om hartrevalidatie vorm te geven. Was het tot begin jaren ’80 nog norm om als hartpatiënt de rest van je leven achter de geraniums te moeten zitten, ik kreeg de kans om het tegendeel te laten ervaren. Het is ook altijd mijn adagium gebleven. “Rust roest en bewegen werkt”.

Ook na mijn vertrek uit het ziekenhuis is er altijd een plekje gebleven. Met het afbreken van het oude beddenhuis is dat verdwenen, het is niet meer mijn ziekenhuis. Dat is goed, gelukkig is Hardenberg met de tijd meegegaan. We hebben een prachtig modern ziekenhuis waar, op de website geteld, 99 specialisten werken. Maar gebleven zijn de warme contacten met de specialisten, ze zijn nog altijd erg goed toegankelijk. Als ik ergens in den lande vertel dat ik gewoon met de specialist meekijk bij een knieoperatie of even uitleg krijg over zijn onderzoek wordt daar nog altijd jaloers naar gekeken. Daarin blijft ons ziekenhuis bijzonder en mogen we als Vechtdallers trots zijn op deze parel.