Guilty pleasure

di 28 juni 2022


Sorry: alvast mijn excuses voor degene die een bepaald beeld van mij heeft en die na deze column bedrogen uitkomt. Ik mag ook echt sorry zeggen vind ik, want dat hoort bij het onderwerp. Soms vind ik het namelijk heerlijk om niet na te hoeven denken. Dan zou ik kunnen puzzelen, breien of aan yoga kunnen doen. Maar dat doe ik niet: ik geef me over aan mijn guilty pleasure. 

Voor degene die niet weet wat dit is: een guilty pleasure is iets waar je naar verlangt en waarvan je weet dat je het eigenlijk niet moet doen, maar waar je toch aan toegeeft. Dat kan bijvoorbeeld luisteren naar een liedje zijn waar je heel blij van wordt, maar waarvan je weet dat het eigenlijk heel fout is. Voor mij is dat bijvoorbeeld ‘Jeanny’ van Falco. Mijn kinderen kunnen dat lied ook letterlijk meezingen omdat ik die heel vaak aanzet en meezing. Ze lopen tegenwoordig trouwens gelijk weg of zetten via Spotify snel iets anders op. Eén zo’n liedje is niet zo erg, want dat is ook snel weer afgelopen. 

In mijn geval heb ik ook een langdurige guilty pleasure: ik kijk ‘Below deck’. Dat is een real life serie over het leven op een cruiseschip. Je volgt het werk van een kapitein, een chef-kok, stewardessen en bootsmannen gedurende een heel zomerseizoen. Het is een luxe jacht, waar de gasten enorm in de watten worden gelegd. Je ziet het dekpersoneel hard werken om aan de soms bizarre wensen van de gasten te voldoen. Op zo’n jacht zit je constant bij elkaar op de lip en in een stapelbed: je kunt niet aan elkaar ontsnappen. Er ontstaan ruzies en romances en er wordt af en toe iemand ontslagen vanwege wangedrag. 

Nou ja, dat dus: ik kan even mijn verstand op nul zetten en tegelijkertijd de was opvouwen. Je leert er niets van door het te kijken, maar ik smul er wel van. Er is eigenlijk niets mis met hersenloos vermaak, toch schaam ik me er ergens wel voor. Ik compenseer het dan wel weer door het kijken van ingewikkelde detectives en interessante documentaires. Dat weegt dan weer mooi af en daar kan ik dan ook weer over meepraten. Zo, dat is eruit. Nu hoop ik natuurlijk stiekem dat er meerdere mensen zijn met ook zo'n soort guilty pleasure. Mijn advies: gooi het er vooral uit: het kan een mooi onderwerp zijn op een verjaardag of op een buurt BBQ. Begin gewoon met sorry: dan kan het daarna alleen maar meevallen! ;-)