De dood en het platteland

ma 8 november 2021

Op het platteland is de dood dichterbij dan in de stad. De wisseling der seizoenen, de kringloop van de natuur: er wordt driftig op los gestorven. En gemoord: door vogels, roofdieren en slangen, en wat dacht u van al die insecteneters?

Helaas veroorzaakt ook de plattelandsméns meer doden dan de stadsmens. Zie de treurige oogst langs de weg. Zelf heb ik in 15 jaar tijd vier katten, een handvol kippen en een hond verloren aan de weg. Ook wat er tegen je raam vliegt is hier diverser: waar je in de stad wel eens een bonk hoort en dan een merel vindt, heb ik hier onder mijn ramen boerenzwaluwen, een ijsvogel, een appelvink, en onlangs een kerkuil aangetroffen. Doodzonde.

Andere macabere vondsten: een ransuil onder een boom in de wei; een ree in een greppel, kennelijk tegen een prikkeldraad gesprongen, en ook nog eentje in het Zandstuvebos, geschoten door de wildbeheerder. Dramatisch was de vondst van een dode vleermuis in mijn schuur, met een - nog levende - zuigeling aan haar borst. De buurjongen heeft de dood van het kleintje met koffiemelk nog drie weken kunnen uitstellen.

Nog indringender is de dood die je zelf veroorzaakt. Een paar keer moest ik een kip uit zijn lijden verlossen. Voorwaar geen pretje. En ook toen de eerste mol in mijn klemmen liep, was ik ontdaan. Daarna heb ik een rattenval in gebruik gehad, met tientallen slachtoffers. En wat de katten - ook mijn verantwoordelijkheid - allemaal niet mee naar huis nemen aan muizen en vogels. Ook mijn hond heeft bloed aan zijn kaken: kippen, mollen, muizen, éénmaal een onvoorzichtige haas.

Het moeilijkst is het afscheid nemen van overleden mensen. Ook dat heb ik hier vaker moeten doen dan in de stad. Je kent er hier gewoonweg meer. De sociale samenhang is groter op het platteland. En de dood hoort daarbij. Vanzelfsprekend.

Peter Jansen, Milieuraad Den Ham - Vroomshoop,

contact: natuurkijk@gmail.com