Kleur

za 7 augustus 2021

Ik houd van kleur, altijd al gedaan. Mijn kleren, mijn huis en de laatste jaren vooral de tuin. Toen ik in de pubertijd kwam en qua lengte mijn ouders in no-time voorbij schoot kreeg ik van mijn buitenlandse moeder het advies om geen felle kleuren te dragen, je bent al zo lang, dan val je zo op. De opmerking kende twee raadgevingen. Ten eerste, je mag niet opvallen en ten tweede met kleur val je op.

Mijn moeder was wit maar viel toch op, ik denk dat ze me daarom het goedbedoelde advies gaf, ze wilde het beste voor haar kinderen.

Ik vind en vond mezelf tolerant. Toch herinner ik me het verjaardagliedje dat onze kinderen zongen voor het chinees meisje. Op de wijze van Happy Birthday werd hanki panki shanghai gezongen. Ik stond er destijds niet bij stil, de juf ook niet. Niemand had enige kwade intentie, maar in feite liet je duidelijk merken, je valt op, je lijkt niet op ons en we maken dat, wellicht goedmoedig, heel duidelijk. Spijt dat ik dat toen niet zag.

Ik volg de huidige discussie dan ook met buitengewone belangstelling. Want hoezo mag je niet opvallen omdat je lang, dik, zwart of weet ik wat bent. Hoezo mag iemand anders daar wat van vinden en het belachelijk maken. Als je jezelf bewust bent dat jij niet de norm bent, maar dat er duizenden menstypes zijn die er allemaal mogen wezen, ben je in mijn ogen verplicht je gedrag daarop aan te passen. Simpel, omdat er niets op tegen kan zijn om in ons dichtbevolkte landje hardnekkig aardig te zijn. Mijn knalrode winterjas doe ik straks gewoon weer aan.

Anneke Beukers