Nobelprijs

wo 1 februari 2023

Het prachtige weer lokt ons naar buiten, we maken geregeld een fietstocht. Het fietsknooppuntennetwerk brengt ons op plekken, zo dichtbij in Twenterand, en zo onbekend dat we steeds blij verrast zijn. Wat is het hier toch prachtig! Veelal staan er mensen voor een overzichtsbord een route uit te stippelen. Iemand die dit heeft bedacht, verdient de Nobelprijs, merk ik op. Ooit had ik het voorrecht te luisteren naar Ben Feringa, Nobelprijswinnaar 2016 scheikunde tijdens een bijeenkomst van onze HBS. Hij zat twee klassen hoger, hij verhaalde over de kinderen van veenarbeiders zoals hij (en ik), met ouders die geen idee hadden wat een HBS was. Voor mij en velen een feest van herkenning. Hij kon goed uitleggen dat hij iets slims had uitgevonden wat naderhand simpel leek. Ik begrijp ook niet, zei hij lachend, waarom niemand anders dit niet al heeft bedacht. In Wikipedia zoek ik op wie de uitvinder is van de "fietsknopen”. Hugo Bollen, mijnbouwingenieur, bedacht het fietsnetwerk. Zijn voorbeeld was de bewegwijzering in de ondergrondse gangen van de mijn. Gebruikersvriendelijk, iedereen kan zijn eigen route samenstellen, het volledige netwerk is duidelijk bewegwijzerd in twee richtingen, er hangen overzichtskaarten en er is aansluiting met dorpen en steden. Je moet er maar opkomen. Ik heb opgezocht of hij hiervoor ooit gelauwerd is. In 2008 bleek hij 'De Groene Pluim' te hebben ontvangen. Hij blijkt, net als Feringa, een bescheiden man. Over zijn vondst zegt hij, ach, mijn vrouw wilde niet meer met me fietsen als ze bij elk kruispunt de kaart moest pakken. Een geniale oplossing voor een praktisch probleem. Het kenmerk van een Nobelprijs lijkt me.

Anneke Beukers