Bijna

Bijna, bijna was ik er! Elke dag probeer ik het doel te bereiken dat ik heb ingesteld op mijn stappenteller-app op mijn mobiel. Niet dat ik zo sportief ben, maar het motiveert me om wat meer te gaan wandelen. Aan het eind van de week komt daar een gemiddelde uit en ik word er blij van als ik nét iets meer stappen heb gehaald dan de week ervoor. 

Het zorgt er ook voor dat ik de auto net ietsje verder dan mijn bestemming zet en wat vaker de trap neem. Mijn vriendinnen lachen erom: zij hebben een hypermodern fitbit horloge. Zo’n horloge meet ook je hartslag, je bloeddruk, herkent je slaapritme en geeft het zelfs aan als je te lang stilstaat. Dat wil ik niet. Als een horloge mij vertelt dat ik te weinig beweeg dan heeft dat horloge pech: ik bepaal zelf wel wanneer ik beweeg! Praktisch gezien is een stappenteller op de mobiel niet heel erg handig, dat moet ik toegeven. Als ik ga tennissen, wat lekker veel stappen oplevert, dan moet ik mijn mobiel tussen mijn shirtje en ondergoed proppen en hopen dat ik niet teveel zweet waardoor mijn mobiel gaat glijden. Lang geleden had ik een losse stappenteller van een tientje die je aan je riem kon hangen: die was eigenlijk handiger, maar ben ik in een toiletpot kwijt geraakt helaas, dus dat is ook geen optie.

Meestal haal ik mijn doel wel, maar op dagen waarbij ik online werk dan wordt het problematisch. Laatst kwam ik aan het einde van de dag net 126 stappen tekort. Het was 23.20 uur, dus de dag was nog niet om. Ik lag al in bed en ik bedacht dat ik eigenlijk de stappen wel had gezet toen mijn mobiel aan de lader lag: ze waren alleen niet meegeteld. Het ging me te ver om uit bed te stappen en door het huis te rennen in mijn nachthemd. Ik probeerde of ik de stappen na kon bootsen door mijn mobiel heen en weer te schudden. Dat kan! 

Mijn man die de slaapkamer binnenkwam wist niet wat hij zag. Hij bulderde het uit van het lachen en noemde me een valsspeler. Toch blijf ik erbij dat ik recht had op de stappen. Voor mij blijft een mobiel met stappenteller erop allerlei voordelen hebben, zo vergeet ik nu bijna nooit mijn mobiel. Bij elke gelegenheid heb ik hem nu bij me. Zelfs op het toneel in de Voorveghter op 16 april. 

Mocht ik dan dus veel heen en weer lopen, dan weet u de reden: dan ben ik er waarschijnlijk bijna!

Column even sToren wordt verzorgd door Henk Leemhuis, Karin van Dijk, Bert Nonkes, Adrian Verbree en Rudi Bults.