Memoires van een muzikante

Ooit solliciteerde ze bij me toen ze net 17 was. Of ze iets met gitaren had vroeg ik? Ja, antwoordde ze, “mijn broer heeft er een”?! Ik moest er om lachen, en vertelde haar dat wanneer ze gitaar kon spelen nog wel eens mocht terugkomen.

Vorig jaar zag ik haar ineens op TV. Samen met een rapper. Ze speelde gitaar en zong, en het klonk erg goed. Korte tijd later stapte ze de winkel binnen op zoek naar een gitaar. We kwamen aan de praat, of beter, ik heb geluisterd, want ze moest duidelijk haar verhaal kwijt. Niet lang nadat ze bij ons gesolliciteerd had vertelde ze, had ze thuis ruzie gekregen en was weggelopen. Na wat omzwervingen was ze in Berlijn beland waar ze werk vond in de horeca. Daar was ze een vriendje tegengekomen die muzikant bleek te zijn met een eigen band. En, ze zochten een zangeres! Na een avontuurlijk jaar in Berlijn besloten beide samen grote schoenen aan te trekken en hun hun geluk in Amerika te gaan zoeken.

Een slecht voorbereide trip bracht ze naar New York, waar ze in een hostel woonden tot het geld op was. Toen werd het moeilijk, maar al spelend en zingend op straat verdienden ze net genoeg om te overleven. Soms sliepen ze zelfs op straat, maar als er genoeg geld was overnachten ze in een hostel. Steeds vaker werden ze ook gevraagd voor optredens in cafés en af en toe zelfs op festivals. Langzamerhand werd het leven beter en trokken ze muziek makend Amerika door. Na een tijdje begon zich een zwart randje af te tekenen aan het feestelijke leven. Haar vriendje raakte aan de drugs. En voor het eerst in al die jaren kreeg ze heimwee en verlangde terug naar huis.

Van haar laatste geld kocht ze een ticket, nam afscheid van haar verslaafde vriendje en vloog terug naar huis om na tien jaar weer liefdevol onthaald te worden. 27 jaar oud, en een stuk wijzer begon ze aan de rest van haar leven. Maar nu als volleerde muzikante met een levenservaring die haar nooit meer afgenomen kan worden.

“Wat als ik je nu aangenomen had”? Vroeg ik aan het meisje. Ze antwoorde met ‘’tja”, gevolgd door een hartverwarmende schaterlach.

Rudi Bults

Column even sToren wordt verzorgd door Henk Leemhuis, Karin van Dijk, Bert Nonkes, Adrian Verbree en Rudi Bults.