BOERENPROTEST

                                                                                                                          BOERENPROTEST

1 oktober was het een jaar geleden dat boeren massaal naar het Malieveld trokken om hun onvrede over de huidige gang van zaken te tonen.  Een actie die veel draagvlak onder de bevolking genoot. Daarna volgden meer acties op wat kleinere schaal waarbij ook vaak andere sectoren zich aansloten.  De bouw zat ook met een stikstofprobleem en de aanverwante  en toeleverende bedrijven aan de landbouw en vele studenten deden mee. Kennelijk heerste  er niet alleen hopeloosheid en irritatie in de landbouw. De aandacht voor de boer is door blijven gaan zowel landelijk als provinciaal. De boeren hebben het afgelopen jaar na de corona het nieuws gedomineerd. Zowel positief als negatief.  Onderwerpen die anders niet aan bod kwamen worden nu behandeld in de media. Er is wat meer weerwoord gekomen en mensen denken beter na over de waarheid en waarde van onze voedselproductie. Een stukje realiteitsbesef  die ook bij de beleidsmakers doordringt. Onder de boeren heerste er begrip voor de acties maar niet voor de manier waarop ze werden uitgevoerd . Teveel mensen ondervonden hinder van de protesten. Hierdoor verdween het draagvlak onder de bevolking voor de sector weer gedeeltelijk terwijl dat door de Malieveldactie op 1 oktober 2019 enorm was gestegen. Wat de acties hebben opgeleverd kan deze maand duidelijk worden als het wetsvoorstel met de stikstofdoelen voor 2030 komt en de maatregelen die hier het gevolg van worden.  Na de formatie van het nieuwe kabinet volgend jaar wordt het totale plaatje duidelijk.

Zelf heb ik aan geen enkele actie meegedaan. Liet dit aan mijn studerende zoon over.  Wilde er geen energie voor vrijmaken. Ook ik voel de onvrede maar wil me er niet door laten sturen. Heb de landbouw in 50 jaar tijd enorm zien veranderen. In positieve zin dat alles veel efficiënter, milieuvriendelijker en technologischer is geworden. In negatieve zin dat de opbrengstprijzen niet met de productiekosten meestijgen. Alles wordt ieder jaar maar duurder behalve de opbrengst van de producten.  Verder lijken we het ondanks de milieuverbeteringen die ik waarnam, nog niet goed genoeg te doen. Het komt misschien door de explosieve bevolkingsgroei op dezelfde oppervlakte aarde maar het voelt alsof deze jaren alles hersteld moet worden wat in de jaren voor ons fout is ingezet. En toch zijn er boeren zoals ik die door willen gaan. Bij mij vooral omdat ik plezier heb in het dagelijkse werk , er toch nog van kan leven, mooi woon en tenslotte een zoon heb die ook liever de uitdaging aangaat dan zich weg te laten zetten door het negatieve.

Wim Scholman, melkveehouder in Balkbrug

1 oktober was het een jaar geleden dat boeren massaal naar het Malieveld trokken om hun onvrede over de huidige gang van zaken te tonen.  Een actie die veel draagvlak onder de bevolking genoot. Daarna volgden meer acties op wat kleinere schaal waarbij ook vaak andere sectoren zich aansloten.  De bouw zat ook met een stikstofprobleem en de aanverwante  en toeleverende bedrijven aan de landbouw en vele studenten deden mee. Kennelijk heerste  er niet alleen hopeloosheid en irritatie in de landbouw. De aandacht voor de boer is door blijven gaan zowel landelijk als provinciaal. De boeren hebben het afgelopen jaar na de corona het nieuws gedomineerd. Zowel positief als negatief.  Onderwerpen die anders niet aan bod kwamen worden nu behandeld in de media. Er is wat meer weerwoord gekomen en mensen denken beter na over de waarheid en waarde van onze voedselproductie. Een stukje realiteitsbesef  die ook bij de beleidsmakers doordringt. Onder de boeren heerste er begrip voor de acties maar niet voor de manier waarop ze werden uitgevoerd . Teveel mensen ondervonden hinder van de protesten. Hierdoor verdween het draagvlak onder de bevolking voor de sector weer gedeeltelijk terwijl dat door de Malieveldactie op 1 oktober 2019 enorm was gestegen. Wat de acties hebben opgeleverd kan deze maand duidelijk worden als het wetsvoorstel met de stikstofdoelen voor 2030 komt en de maatregelen die hier het gevolg van worden.  Na de formatie van het nieuwe kabinet volgend jaar wordt het totale plaatje duidelijk.

Zelf heb ik aan geen enkele actie meegedaan. Liet dit aan mijn studerende zoon over.  Wilde er geen energie voor vrijmaken. Ook ik voel de onvrede maar wil me er niet door laten sturen. Heb de landbouw in 50 jaar tijd enorm zien veranderen. In positieve zin dat alles veel efficiënter, milieuvriendelijker en technologischer is geworden. In negatieve zin dat de opbrengstprijzen niet met de productiekosten meestijgen. Alles wordt ieder jaar maar duurder behalve de opbrengst van de producten.  Verder lijken we het ondanks de milieuverbeteringen die ik waarnam, nog niet goed genoeg te doen. Het komt misschien door de explosieve bevolkingsgroei op dezelfde oppervlakte aarde maar het voelt alsof deze jaren alles hersteld moet worden wat in de jaren voor ons fout is ingezet. En toch zijn er boeren zoals ik die door willen gaan. Bij mij vooral omdat ik plezier heb in het dagelijkse werk , er toch nog van kan leven, mooi woon en tenslotte een zoon heb die ook liever de uitdaging aangaat dan zich weg te laten zetten door het negatieve.

Wim Scholman, melkveehouder in Balkbrug

1 oktober was het een jaar geleden dat boeren massaal naar het Malieveld trokken om hun onvrede over de huidige gang van zaken te tonen.  Een actie die veel draagvlak onder de bevolking genoot. Daarna volgden meer acties op wat kleinere schaal waarbij ook vaak andere sectoren zich aansloten.  De bouw zat ook met een stikstofprobleem en de aanverwante  en toeleverende bedrijven aan de landbouw en vele studenten deden mee. Kennelijk heerste  er niet alleen hopeloosheid en irritatie in de landbouw. De aandacht voor de boer is door blijven gaan zowel landelijk als provinciaal. De boeren hebben het afgelopen jaar na de corona het nieuws gedomineerd. Zowel positief als negatief.  Onderwerpen die anders niet aan bod kwamen worden nu behandeld in de media. Er is wat meer weerwoord gekomen en mensen denken beter na over de waarheid en waarde van onze voedselproductie. Een stukje realiteitsbesef  die ook bij de beleidsmakers doordringt. Onder de boeren heerste er begrip voor de acties maar niet voor de manier waarop ze werden uitgevoerd . Teveel mensen ondervonden hinder van de protesten. Hierdoor verdween het draagvlak onder de bevolking voor de sector weer gedeeltelijk terwijl dat door de Malieveldactie op 1 oktober 2019 enorm was gestegen. Wat de acties hebben opgeleverd kan deze maand duidelijk worden als het wetsvoorstel met de stikstofdoelen voor 2030 komt en de maatregelen die hier het gevolg van worden.  Na de formatie van het nieuwe kabinet volgend jaar wordt het totale plaatje duidelijk.

Zelf heb ik aan geen enkele actie meegedaan. Liet dit aan mijn studerende zoon over.  Wilde er geen energie voor vrijmaken. Ook ik voel de onvrede maar wil me er niet door laten sturen. Heb de landbouw in 50 jaar tijd enorm zien veranderen. In positieve zin dat alles veel efficiënter, milieuvriendelijker en technologischer is geworden. In negatieve zin dat de opbrengstprijzen niet met de productiekosten meestijgen. Alles wordt ieder jaar maar duurder behalve de opbrengst van de producten.  Verder lijken we het ondanks de milieuverbeteringen die ik waarnam, nog niet goed genoeg te doen. Het komt misschien door de explosieve bevolkingsgroei op dezelfde oppervlakte aarde maar het voelt alsof deze jaren alles hersteld moet worden wat in de jaren voor ons fout is ingezet. En toch zijn er boeren zoals ik die door willen gaan. Bij mij vooral omdat ik plezier heb in het dagelijkse werk , er toch nog van kan leven, mooi woon en tenslotte een zoon heb die ook liever de uitdaging aangaat dan zich weg te laten zetten door het negatieve.

Wim Scholman, melkveehouder in Balkbrug

1 oktober was het een jaar geleden dat boeren massaal naar het Malieveld trokken om hun onvrede over de huidige gang van zaken te tonen.  Een actie die veel draagvlak onder de bevolking genoot. Daarna volgden meer acties op wat kleinere schaal waarbij ook vaak andere sectoren zich aansloten.  De bouw zat ook met een stikstofprobleem en de aanverwante  en toeleverende bedrijven aan de landbouw en vele studenten deden mee. Kennelijk heerste  er niet alleen hopeloosheid en irritatie in de landbouw. De aandacht voor de boer is door blijven gaan zowel landelijk als provinciaal. De boeren hebben het afgelopen jaar na de corona het nieuws gedomineerd. Zowel positief als negatief.  Onderwerpen die anders niet aan bod kwamen worden nu behandeld in de media. Er is wat meer weerwoord gekomen en mensen denken beter na over de waarheid en waarde van onze voedselproductie. Een stukje realiteitsbesef  die ook bij de beleidsmakers doordringt. Onder de boeren heerste er begrip voor de acties maar niet voor de manier waarop ze werden uitgevoerd . Teveel mensen ondervonden hinder van de protesten. Hierdoor verdween het draagvlak onder de bevolking voor de sector weer gedeeltelijk terwijl dat door de Malieveldactie op 1 oktober 2019 enorm was gestegen. Wat de acties hebben opgeleverd kan deze maand duidelijk worden als het wetsvoorstel met de stikstofdoelen voor 2030 komt en de maatregelen die hier het gevolg van worden.  Na de formatie van het nieuwe kabinet volgend jaar wordt het totale plaatje duidelijk.

Zelf heb ik aan geen enkele actie meegedaan. Liet dit aan mijn studerende zoon over.  Wilde er geen energie voor vrijmaken. Ook ik voel de onvrede maar wil me er niet door laten sturen. Heb de landbouw in 50 jaar tijd enorm zien veranderen. In positieve zin dat alles veel efficiënter, milieuvriendelijker en technologischer is geworden. In negatieve zin dat de opbrengstprijzen niet met de productiekosten meestijgen. Alles wordt ieder jaar maar duurder behalve de opbrengst van de producten.  Verder lijken we het ondanks de milieuverbeteringen die ik waarnam, nog niet goed genoeg te doen. Het komt misschien door de explosieve bevolkingsgroei op dezelfde oppervlakte aarde maar het voelt alsof deze jaren alles hersteld moet worden wat in de jaren voor ons fout is ingezet. En toch zijn er boeren zoals ik die door willen gaan. Bij mij vooral omdat ik plezier heb in het dagelijkse werk , er toch nog van kan leven, mooi woon en tenslotte een zoon heb die ook liever de uitdaging aangaat dan zich weg te laten zetten door het negatieve.

Wim Scholman, melkveehouder in Balkbrug